نگرش منفی به بچه در جوامع مختلف وجود دارد. این نگرش منفی یا نسبت به خود بچه است یا به تعداد بچه. در بعضی جوامع داشتن کودک را نفی می کنند و در بعضی دیگر تعداد زیاد بچه را. در جامعه ما نیز نگرش منفی به تعداد فرزند است. تک فرزندی در جوامع امروز امری عادی و حتی لازم شمرده می شود. در این  میان موافقان و مخالفان زیادی وجود دارد. موافقان تک فرزندی بر این باورند که:
1.   در سال‌های کودکی، داشتن یک هم بازی که هم خانه هم باشد، خیلی مناسب است. اگر چه اکثر اوقات کار به دعوا و کشمکش می‌کشد . اما در سال‌های جوانی و پس از ازدواج روز به روز فاصله ها بیشتر می‌شود و شاید تنها دلیل رابطه داشتن، نسبت فامیلی است، نه هیچ مورد دیگری. بنابراین وقتی این نسبت نباشد بهتر است.
2.    دنیای امروز دنیای دوست‌یابی است و نیازی به رابطه‌های فامیلی و خانوادگی نیست. دوست را می شود با معیارها و خصیصه‌ها اخلاقی خودمان انتخاب کنیم و حتی موردی باشد؛ مثلا دوست مسافرت .در ضمن دوست، هیچ گاه ازانسان توقع ندارد و به هیچ کس دیگری هم وصل نیست که مجبور شوی در بعضی شرایط تحملش کنی و هر وقت وجه اشتراک از بین رفت  با خوبی خوشی از هم دیگر جدا می شویم. پس دوست بهتر از فامیل است.
3.   مسأله دیگر این است که وقتی تعداد فرزندان بیش از یکی باشد باید محبت، وقت، پول و انرژی خودت را تقسیم به تعدادشان کنی. آخر سر هم هر کدام در مقایسه احساس می‌کنند که در حقشان ظلم شده و آن یکی عزیزتر بوده است. این مقایسه‌ها باعث رقابت و حسادت می شود و روی شخصیت بچه ها اثر بدی می گذارد.
4.   اگر ذهن آدم ها درگیر مسائل خواهر و برادر و جاری و باجناق نباشد مشغول فکرهای بهتری می‌شود و مغزشان، این فسفر با ارزش، را صرف افکار بهتری می کنند؟
با این دلایل نظر شما چیست؟ تک فرزندی خوب است یا بد؟
ان شاءالله در آینده به دلایل مخالفان تک فرزندی هم اشاره می کنیم.